การแต่งประโยค

ถ้าย้อนไปเมื่อ 11 ปีที่แล้ว ครั้งที่แม่ของฉันได้คลอดน้องชายคนเล็ก ฉันรู้สึกดีใจมากที่ได้มีน้องชาย ฉันช่วยแม่เลี้ยงน้องชายอย่างกุลีกุจอ ฉันอยากลองอุ้มน้องชายจึงได้คะยั้นคะยอแม่เพื่อที่จะได้อุ้มน้องและแม่ก็ให้ฉันลองอุ้มน้องชายด้วยอาการละล้าละลัง เพราะน้องชายตัวเล็กแล้วลำคอยังตั้งไม่แข็งแรงทำให้ฉันรู้สึกตะกุกตะกักกลัวน้องชายหลุดจากมือมาก น้องชายของฉันเป็นเด็กน่ารักเลี้ยงง่ายไม่กระจองอแง เวลาที่พึ่งตื่นนอนใหม่ๆน้องก็จะนอนเล่นส่งเสียงกระปอดประแปดตามประสาเด็ก เมื่อถึงเวลาป้อนนมน้องชายก็จะดูดนมจากขวดนมอย่างตะกรุมตะกราม และด้วยความน่ารักของเจ้าน้องชายนี้เองทำให้บางครั้งฉันกระเง้ากระงอดที่ทุกคนให้ความสนใจน้องชายจนลืมฉันไปเลย จนบางครั้งทำให้ฉันแสดงอาการสะบัดสะบิ้งโดยไม่รู้ตัว แม่เลยกระเหี้ยนกระหือรือใส่ฉัน เพื่อไม่ให้ฉันทำกิริยาโดยกระมิดกระเมี้ยนเพราะถึงอย่างไรน้องกับฉันก็เป็นลูกของแม่คนเดียวกัน ส่วนพ่อของฉันก็เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี ตั้งใจทำงานไม่ประพฤติตัวสำมะเลเทเมา เที่ยวเถลไถล รู้จักอดออมไม่ใช่จ่ายสุรุ่ยสุร่าย เป็นคนสนุกสนานช่างสำบัดสำนวน เป็นที่ชื่นชอบของคนที่ทำงาน พ่อจะสอนฉันอยู่เสมอว่าให้ตั้งใจเรียนหนังสือ อนาคคตเมื่อโตขึ้นจะได้มีงานทำที่ดีชีวิตก็จะไม่ระหกระเหิน และอย่าทำตัวเป็นคนตุหรัดตุเหร่ ส่วนการเลือกคบเพื่อนก็เหมือนกันเพราะเพื่อนบางคนอาจโกโรโกโสกับเรา ถ้าเลือกคบเพื่อนผิดด้วยความที่เราไม่รู้อิโหน่อิเหน่อาจถูกเพื่อนที่เราไว้ใจหลอกลวงไปทำปู้ยี่ปู้ยำไม่ว่าจะป็นเพื่อนผู้ชายหรือผู้หญิงถึงรูปร่างจะดูสะโอดสะองเพียงใดก็ตาม อย่าได้วางใจเด็ดขาดเพราะเราไม่สามารถรู้จิตใจของคนอื่น